Yapay bir dünyada gerçeği arıyordum,

Plastik güller kokmuyor sevgilim,

Suni duygular yaşatmıyor insanı,

Sahte mutluluklarla çevriliydi etrafım,

Bense yalnızlığı bir doz daha enjekte ediyordum damarlarıma,

Sensizliğin soğuğu bedenimi sararken ben buzullarla sarılıyordum,

Kapatmıştım kalbime giden tüm yolları,

Yıkmıştım bütün köprüleri,

Yıkmıştım tüm sokakları,

Adını geçmediği cümleleri kırdım ben,

Sana benzemeye çalışan herkesi gömdüm kara toprağa,

Şiirlerde yaşamaya çalışırken katili oldum hayallerimin,

Dolma kalemimin ucundan kan damlıyordu, 

Sensizlik kabus gibi çöküyordu hayatıma, 

Sen geldiğin zaman ilmegi geçiriyordum bir kelimenin boğazına, 

Cümlelerim idam sehpasına doğru ilerliyordu, 

Bense satırlarla kesiyordum sayfaları, 

Günlerden dün, günlerden Perşembe, 

Bitmeyen bir kışın veda zamanı, 

Adın bile yetti baharın gelmesi için, 

Umutların yeşerdi eski sayfalarda, 

5000 yıldır duran zaman seni bekliyor gibi hareket etti, 

Sen geldin bir şiirin ortasından, 

Yazılmayan mutluluk masalları besteledik, 

Anlatılmayan hikayeler büyüttük yüreğimizde, 

Yalnızlık yağmurları durdu, şiirler ölmedi daha fazla, 

Umutlar karaya vurmadı daha fazla, 

Sen geldin ve bir an geçti sadece, 

Bir anda yıktın yalnızlık kalemi, bir anda fethettin kalbimin başkentini, 

Bir tek seni aradım ben, her kelimenin altına baktım ben, 

Sen gelince adı aşk oldu tüm şiirlerimin, 

Cecem