Siyasileşmemeye çalıştığım için yazamadığım günlerdeyim.

Yazacak, bağırıp çağıracak tonla şey varken memlekette, hepsini bırakıp çiçek, böcek anlatmak komik geliyor bana. O yüzden çiçekten de uzaklaştım, böcekten de.

Aşk yazsan, biliyorsun ki o da yalan.

Sevgi... Kalmadı ki...

Yavruyla ilgili yazsan olmuyor, "özelimi deşifre etme" diye dikiliyor artık tepeme.

Anlatacak, tartışacak, hissedecek halim yok pek bu aralar. Bahar ağır ağır geliyor, içim fena üşüyor.

Sağda solda olup biten, insana dair anlatılacakların hepsi de anlatıldı zaten.

Öfke; paylaştıkca büyüyor bende, onu da hapsettim o yüzden kendi içime.

Haftasonu kaçamağım var, dağlara doğru. Belki yalnızlık, karanlık ve alkol iyi gelir öfkeme, yorgunluğuma ve huzursuzluğuma.

Nisanda görüşmek üzere.....