Biraz gecikmeli de olsa hayırlı bayramlar herkese. Bir kurban bayramı daha Hollanda’da geçiyor. Ramazan Bayramı’nda Türkiyedeydik. Önceki Kurban’da da annemler bize gelmişti. Yani bu benim ilk yalnız bayramım. Kendimi acındırmayı seviyorum, yalnız başına gurbet elde bayram konsepti insanları hüzünlendiren bir mesele. Yine de sanılanın aksine ne içimde burukluk var ne de hüzün. Sadece insanların bize acıması hoşuma gidiyor eheh. İşin aslı bayram temizliğidir, bayram hazırlığıdır vesaire olmadığı için daha bile rahatım Türkiyeye kıyasla. Biz kadınlar her şeyi kendimize eziyet haline getirmeyi çok iyi beceriyoruz. Bayramı bile baklava açma, börek yapma, sarma sarma, kıyı bucak temizlik falan filanla kendimize işkence haline getirdik ya aferin bize. 

Burada tanıştığımız bir aile var. Bir de eşimin tanıdığı bir iki aile babası. Acaba bayramda bize gelirler mi, acaba burada bayramlar nasıl filan diye merak ediyordum. Yani gelecek olsalar abur cubur çekmecemizdeki bir iki gofret, bir iki hanımeller, bir iki çikolatadan filan başka önlerine koyabileceğim bir şey yoktu. Uğraşsam, bir çeşit tatlı, bir çeşit de hamur işi filan yapsam, e kimse gelmezse onlar ne olacak? İki kişiyiz şunun şurası. Yemezsek bozulur, bayatlar. En iyisi mi bir şey yapmayayım dedim. Gelen olacak olursa koyarım önlerine bir tabak hanımeller, yanına da çay. Oh. Önemli olan bayramlaşmak, bir araya gelmek, bu güzel günleri neşeyle geçirmek. Sena şu kendine eziyet etme içgüdülerine hakim olman gerek, üç çeşit ikram farz değil, halıyı fırçalamana da gerek yok. Bayram yahu. Hem de gurbette. Hem de yalnız... 

Bayramın ilk sabahı çıkardım buzluktan eti, güzelce kavurdum. Gelenekse gelenek. Kahvaltıda et yemeye bahane bulmuşum, hiç kaçırır mıyım? Yanına da ev yapımı simit (ben yaptım öhöm öhöm). Karnımızı doyurmaktan buruk hissetmeye fırsatımız olmadı anlayacağınız. 

Sonra da eşimle bayram ziyareti yapmaya karar verdik. Önce buradaki caminin imamını ziyaret edelim dedik. Eşi de kuran hocası, kısa bir süre derslerine katılmıştım, maşallah pek gayretli bir çiftler. Biz oradayken başka bir aile onları ziyarete geldi. Onlarla beraber kalkıp bizim daha önceden tanıdığımız aileye gittik. Zaten cami eşrafı vesaire hep birbirlerini tanıyor. Bayağı bir oturduk orada. O kadar oturduk ki hocalar ziyarete geldi. Hocalarla bir de orada karşılaşmış olduk. Sonra da eve döndük. Yani aslında o kadar da yalnız sayılmayız. Bizi çok seviyorlar, bize biraz da acıyorlar sanırım. Yardıma ihtiyacımız olsa el uzatacak tanıdıklarımız var. Ki insan daha ne ister değil mi?

Tabi sonraki günlerde gelen giden olmadı, ama olsun, hanımeller bayatlamış olabilir, paketi bayağıdır açıktı, böylesi daha iyi oldu.

İlk yalnız bayramım gayet iyi geçti. Ama çok istiyorsanız yine de bana acıyabilirsiniz. Size kızmam bunun için. 

Bu haftalık bu kadar. Hepinize iyi günler diliyorum. Haftaya görüşmek üzere, hoşçakalın.