Bazı günler hiç iz bırakmadan geçiyor. O günü yaşadığıma dair bir kanıt olmadan. Tek kelime laf etmemişim mesela, bir kağıda bir çizik atmamışım. Akbil bile basmamışım.
Tanıması kolay bir insan olmamaktı amacım. Bunu dengesiz davranmakla kotarmak istemiyordum, olacaksa zekamla düşüncelerimle olsundu. Gözlerine baktığında şu an aklından kim bilir neler geçiyor diye meraka gark eden insanlardan olsam fena mı olurdu. Hayır, ama'lı bir cümle kurup cümlemin devamını getirmeyeceğim; tahmin edilebilir olmak istemediğim için böyle bir şey yapmayacağımı zaten tahmin edebilirdiniz.
Şah ve mat.
Satrancı da beceremiyorum.