Ölümün türlü türlü yolu var. Ölmek bu kadar kolayken nasıl bu kadar kalabalığız bazen anlamıyorum. Bileğe doksan derece çizilmiş bir oluk. On katlı bir apartmanın penceresi. Bir lira altmış kuruştan bir kutu tiroid ilacı. Birler ve sıfırlar. Varsın ve yoksun. Kendine deli denmesinden korktuğu için sıkıntılarını kimseye anlatmayan bir deli gibi hissetmek duygusuna hepimiz aşinayız öyle değil mi? Bu soruma hayır deyip lütfen beni yarı yolda bırakmayın. En son ne zaman canlı canlı korktunuz? Korkunun tüm o kesmeye kıyamadığınız damarlarınızda dolandığını hissettiniz? Kafanızda da bir kalp varmış gibi küt küt bir ritm hissettiniz? Nerede o çocukluk horozlanmaları? Ben Allah'tan başka hiçbir şeyden korkmam. Ben çocukken bir horozmuşum, sizin de öyle olduğunuzu varsaydım. Affınızı diliyorum.
Daha fazla görünür olmak istemiyorum. Bu belki bir veda yazısı (kimin umrundaysa) belki değil (hâlâ umrunuzda değil biliyorum). Gerçek hayatta görünmez olmayı başarabildim. Size bunun tarifini vermemi beklemeyin ama başardım. Ben bir ses kaydı olabilirim. Gelişmiş algoritmaya sahip bir yapay zeka. Pekala. Şu alttaki resmi de bir arkadaşım çizmiş olabilirdi.
Gerçekten mutsuz insanlara haksızlık ediyorum. Son sözüm de bu olsun. Bugünlük uyuyacağım. Yarın uyanacağım ve görünmezlik gücümle nerede olmak istiyorsam orada olacağım. Si yu leytır sör or madam.