Akşamüstleri oğlumu dışarı çıkarıp yaşıtlarıyla birlikte vakit geçirmesi için fırsat yaratmayı seviyorum.

Çocuk bu, sürekli evde olmuyor tabii ki. Dışarı çıkıp biraz temiz hava alması, koşup atlayıp zıplayıp kendini deşarj etmesi gerekiyor.

Bugün dışarı çıktığımızda bina çocuklarının apartman kapısının önünde, yere halka şeklinde oturmuş olduklarını gördüm. Ortada da bir plastik su şişesi :) Güldüm tabii haliyle gördüğüm manzara karşısında, en büyüğü henüz 7 yaşında olan 6 tane minik, şişe çevirmece oynuyorlardı. Oğlum onlara katılmak istediğinde başlarını sallayıp "olmaz" dediler, biz de biraz ilerilerindeki banklara gidip o civarda oynayan çocuklara merhaba dedik.

Oğlum o taraftaki grupla oynamaya dalmıştı ki yerde oturanların hararetle tartıştığını duydum. Kızlardan biri bağırıyordu "Hayır ben ona mememi elletmem"
Anlamadım önce ne dediğini. Anladığımda da şoka girdim... Ben "Hangi hayvanı seversin", "En yakın arkadaşın kim" benzeri masum sorularla eğlendiklerini sanırken meğer bizim grup çoktan yolun dibine doğru inivermişler..

Oyun kurucu olduğu her halinden belli olan, grubun en büyüğü 7 yaşındaki oğlan; sırası gelen çocuğa 4 yaşındaki diğer kızı gösterip " onunkileri elle o halde" deyince "onun yok ki daha" diye itiraz ettiler bu sefer de. Ben gene şokta!

Bir sonraki etapta da birbirlerini dudaktan öpme konusunda itişip kakıştılar, ikna olanlar birlikte apartmanın içine girip 5 saniye sonra geri geldiler.

Bir kendi çocuğuma baktım, bir de oynayan( oynaşan!) gruba. Bir yerde bir terslik var diye düşünüyorum, benim oğlum daha bebe bunların yanında... Ben bu halinden çok memnun olsam dahi acaba çok mu masum yetişiyor diye nereden geldiği belli olan serseri bir endişe içine düşüverdim.

Masumiyet yitip giderken ısrarla temiz kalmasına çabalamak; sadece gerçeklerden uzak tutmak olabilir mi acaba?

İmza: Endişeli Anne